دختر عموی بیچاره ی من

دختر عموی 4 ساله م دور ستونی که درست وسط خونه ی پدربزرگم هست میچرخه

میچرخه

میچرخه

میچرخه

مادربزرگم بهش میگه نچرخ حالت بد میشه ها

می ایسته

با حالت پرخاشگری به مادربزرگم میگه :

مگه نگفتم هر وقت دلم واسه مامانم تنگ بشه انقدر میچرخم دور این تا غش کنم ؟

خب مامانم رفته پیش خدا و فکر نمیکنم دیگه برگرده

من . هزار بار میمیرم و زنده میشم

هزار بار تو دلم میشکنم واسه دل تنهای این بچه

و هزار بار به خودم فحش میدم بابت کارهایی که کردم و مامانمو رنجوندم

خدا حکیمه خدا نه تنها این صحنه رو دیده بلکه از تنهایی های قلب اون دختر هم خووووب خبر داره

ولی نمیدونم برنامه ش واسه این بچه چیه ؟ اصلا نمیدونم مگه واسه دختر 4 ساله چیزی بهتر از

"مامان" هم هست ؟ یا اصلا چیزی هم سطحش هست ؟؟؟