امشب مث هزار شب دیگه ای که با بابام دعوام میشد ، دعوام شد
بازم سر هیچی
هیچی هیچی. فک کنم سر اینکه بهم گفت گوشیتو بذار کنار ، یا شایدم چیزی مسخره تر از این
بابام هر چی دلش خواست گفت منم هر چی دلم خواست جواب دادم ! یکی یکی خرج هایی که
واسم کرده بود آورد جلو چشمم ! گفت اگه پول شهریه واسه تو نمیدادم الان ماشینمو عوض کرده
بودم ، در صورتی که همه شهریه منو مامانم با بدبختی داده . من نمیدونم دقیقا از کدوم خرج حرف
میزد ، حتی لباس تن منم مامانم میخره، اون فقط پول میذاره رو پولش که اون کاری که 2 سال پیش
شروع کرده رو توسعه بده که خدا رو شکر همچنان راکد مونده
حتی پول کلاس و کتاب کنکورمم به رخم کشید ، گفت خرجت کردم ولی نمک به حرومی!
هرچی تو این 6 ماه خودم و دکتر میم بیچارگی کشیدیم تا من بهتر بشم ، امشب همه ش به باد
فنا رفت .
خیلی دلم شکست ، خیلی گریه کردم ، خیلی لرزیدم ، وسط لرزیدن ها و گریه کردن ها ماجرای
دکتر میم و داروهایی که میخورم رو واسه مامان و خواهرم گفتم، الانم مث سگ پشیمونم، مامانم
خیلی گریه کرد وقتی فهمید ، خیلی غصه خورد ، گفت چرا نگفتی و رفتی دکتر . واقعا نمیخواستم
بگم به خودم قول دادم به هیچ کس نگم ولی آنقدر امشب فشار روانی که بهم وارد شد زیاد بود که
گفتم
امشب به اندازه همه این 6 ماه که تحت درمان بودم و گریه نکرده بودم اشک ریختم ، هنوزم بی اراده
اشکهام دارن صورتمو خیس میکنن ، امشب باید تو تاریخ عمر من ثبت بشه
امشب که به اندازه همه وجودم تحقیر شدم
فکر نمیکنم هیچ آدمی به اندازه من از باباش فحش شنیده باشه
فکر خودکشی هنوز تو سرم هست ؟ نه به اون شکل که بگم خودمو بکشم راحت بشم به این شکل
که میگم خودمو بکشم بابام شاید یه ذره پشیمون بشه از رفتارش
ولی بعد میگم حق زندگی رو از خودم بگیرم که یکی بفهمه داره اشتباه میکنه ؟ اگه نفهمید چی ؟
همین یعنی داروهای دکتر میم تا حد زیادی اثر مثبت داشتن رو من ، امیدوارم با یه ویزیت بتونم به
شرایط استیبل قبلیم برسم
حالم خوب نیست
تحقیر شدم
کاش یه دختری بودم که بابام میخواست از تو پارک ها و خیابون ها جمعم میکرد ، اگه اون موقع بهم
میگفت نمک به حروم انقدر واسم غیر قابل تحمل نبود . کاش یه بچه ناخلف آشغال بودم
حداقل فحشهایی که میشنیدم واقعا حقم بود
حالم خیلی بده
خیلی زیاد
خیلی زیاد
درباره این سایت